لوازم آرايشي موادي هستند که به‌منظور بهسازي يا حفظ ظاهر يا بوي بدن انسان به‌کار مي‌روند. لوازم آرايش شامل کرم‌هاي محافظت‌کننده پوست، لوسيون‌ها (کرم‌هاي مايع)، پودرها، عطرها، رژ لب، لاک ناخن، مواد آرايشي چشم و صورت، فر مو، لنزهاي رنگي، رنگ مو، ژل و افشانه مو، دئودورانت‌ها (ضد بو)، محصولات مربوط به نوزاد، روغن شستشو، کف وان (مايع ويژه وان)، نمک شستشو، روغن‌ها و ديگر انواع محصولات هستند. تاريخچه لوازم آرايشي هنر آرايش صورت و بدن، براي نخستين بار در تاريخ، توسط مردان ابداع شد. مردم نئاندرتال يا انسان‌هاي اوليه اولين مردمي بودند که از رنگ سرخ استفاده مي‌کردند و استخوان‌هاي مردگان خود را رنگ مي‌زدند. آن‌ها با همين رنگ، صورت و بدن خود را هم آرايش مي‌کردند. شايد آرايش کردن به قصد زيبا کردن خود براي اولين بار توسط زنان مصري آغاز شد. در تصاوير به دست آمده واضح است که زنان اين سرزمين از رنگ سرخ براي گلگون کردن لب‌ها و گونه‌ها و از رنگ سياه براي تيره کردن چشم‌ها استفاده مي‌کردند. رنگ سياه عموماً سرب بود و گاه از اکسيد منگنز و کربن هم کمک گرفته مي‌شد. مصري‌ها همچنين اولين مردماني بودند که رنگ سبز را براي آرايش انتخاب کردند و از پودري سبز رنگ به عنوان سايه پشت چشم و رنگ کردن مژه يا ابرو استفاده مي‌کردند. به مرور با مخلوط کردن اين ترکيبات با اکسيد مس و آهن رنگ‌هاي جديدي مثل فيروزه‌اي و بنفش و .. به دست آمد و سايه‌ها تنوع رنگي پيدا کردند. افزودن پودرهاي سفيد نيز به مصريان اجازه داد توناليته‌اي از سياه به خاکستري و طوسي و سفيد بسازند و با افزودن چربي به آن غلظت مواد را تغيير دهند و به عبارتي اولين مواد آرايشي را تهيه کنند. به عنوان مثال از ترکيب رنگ‌ها، کرم روشن و پمادي بر پايه شير اسب و آلباستر به دست آوردند و از آن براي رنگ کردن بدن استفاده کردند. مو و دست و ناخن را حنا مي‌گذاشتند و از روغن‌ها و چربي‌هاي معطر براي حفاظت از پوست کمک مي‌گرفتند و خريد کرم پودر کم بود . تاريخچه لوازم آرايشي به حدود 7000 سال پيش باز مي گردد طي قرن ها زنان از خاکستر کبريت هاي سوخته به عنوان سايه چشم، از ميوه ها به خصوص توت فرنگي به عنوان رژ لب و مداد لب و از ادرار پسران جوان براي پوشاندن کک و مک و جوش هاي پوست صورت خود استفاده مي کردند و قيمت ضد آفتاب کم بود. همزمان با مصريان، يوناني‌هاي باستان نيز از عسل براي مرطوب کردن لب‌ها و از چربي حيوانات که با پودرهاي سفالي سفيد مخلوط مي‌شد براي پوشاندن لک‌هاي روي بدن و صورت استفاده مي‌کردند. اما آرايش به شکلي که در زنان مصري ديده مي‌شد در يوناني‌ها نبود. بر عکس آنها، زنان رمي دوست داشتند خود را به شکل يوناني‌ها درآورند. آن‌ها ابروها و موهاي خود را با زرده تخم مرغ و له شده مورچه و مگس سياه مي‌کردند و حمام آفتاب مي‌گرفتند تا پوست‌شان برنزه شود اما در اين دوران هنوز آرايش آنچنان که بايد رايج نبود. در قرن اول ميلادي امپراتور روم نرون و همسرش پوپيا پوست خود را با کربنات سرب که بسيار سمي است سفيد مي‌کردند و از نوعي گچ درياچه که حاوي سرب و بسيار سمي بود براي آرايش چشم استفاده مي‌کردند.   خريد ريمل افزايش يافت به دليل بيماري‌هايي که اين مواد ايجاد مي‌کرد به مرور آرايش کردن کنار گذاشته شد. و خريد ريمل افزايش يافت . با آغاز جنگ‌هاي صليبي دوباره آرايشي دور گرفت و در شمال اروپا رايج شد. در قرن چهارده آرايش و مراقبت از پوست مو بيشتر مختص نجيب‌زادگان بود اما در قرن 18 رواج عمومي پيدا کرد. در اين دوران همچنان از مواد سمي براي آرايش استفاده مي‌شد و ميزان سرب مواد آرايشي بالا بود. در قرن 20 و 21 ميلادي با صنعتي شدن جوامع و به وجود آمدن کارخانجات نحوه توليد و فرمولاسيون مواد آرايشي تغيير کرد. با پيشرفت علم دانشمندان سعي کردند مواد سمي مورد استفاده را با مواد طبيعي‌تر يا مواد غير سمي شيميايي جايگزين کنند و با تبليغات روز به روز بر تعداد طرفداران و مصرف‌کنندگان مواد آرايشي افزوده شد! امروزه رژ لب پرفروش‌ترين محصول آرايشي است و در هر ثانيه 27 رژ به فروش مي‌رسد. نگهداري لوازم آرايشي محصولات آرايشي را بايد در محيطي خشک و به دور از رطوبت نگه داريد زيرا رطوبت احتمال رشد باکتري‌ها را در محصول آرايشي افزايش مي‌دهد. حمام و توالت مکان‌هاي مناسبي براي نگهداري محصولات آرايشي نيست. محصولات کاسه‌اي در مقايسه با انواع ديگر بيشتر در معرض آلودگي قرار دارند و طول مدت مصرفشان کاهش مي‌يابد. بعد از مصرف محصولات بايد درب آن را محکم بست زيرا در غير اين صورت احتمال اکسيده شدن محصولات افزايش مي‌يابد. قبل از مصرف کرم‌هاي کاسه‌اي حتماً بايد دستان را شست. پدهاي آرايشي و فرچه و قلم‌موهاي آرايشي را بايد هر از گاهي تميز کرد. هرگز مواد آرايشي و ابزارهاي آرايشي و بهداشتي را با کسي شريک نشويد. ماندگاري لوازم آرايشي براي ماندگاري هر محصول آرايشي مدت زماني معيني قيد شده که بهتر است بعد از اتمام آن زمان محصول را دور بياندازيد. البته اين مدت زمان به شرطي معتبر است که از محصول آرايشي به درستي و در شرايط مناسب استفاده کنيد. در رابطه با کرم‌هاي ضدآفتاب متخصصان توصيه مي‌کنند بعد از پايان فصل گرم سال آن را دور بياندازيد زيرا معمولاً در زمستان افراد به ندرت از کرم ضدآفتاب استفاده مي‌کنند و ترکيبات مؤثر کرم در پيشگيري از آسيب رساني اشعه‌هاي ماوراء بنفش خورشيد به پوست تا سال بعد مؤثر باقي نمي‌مانند. قيمت ضد آفتاب را بايد سالانه تعويض کرد. هرچند استفاده از بسياري از ضد آفتاب ها در فصل هاي سرد سال مانع آلودگي و آسيب هاي پوست مي شود.